Η ιστορία των Τριών Μάγων που ακολουθούν το λαμπρότερο άστρο του ουρανού και ταξιδεύουν από την Ανατολή για να προσκυνήσουν το Θείο Βρέφος είναι γνωστή στους περισσότερους από μας. Ας την δούμε λίγο πιο αναλυτικά και ας μάθουμε τι είναι το Λιβάνι, ο Χρυσός και τα Σμύρνα.
Οι 3 Μάγοι – Μελχιώρ, Βαλτασάρ και Γασπάρ
Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος δεν παρέχει λεπτομέρειες ούτε για τον αριθμό τους, ούτε για το τι ακριβώς ήταν αυτοί οι μάγοι. H πληροφορία πάντως ότι έφτασαν από την ανατολή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έρχονταν από την Περσία, καθώς ανατολικά της Παλαιστίνης δεν υπήρχαν άλλες χώρες στις οποίες να υπήρχε παράδοση για μάγους με κάποια θετική σημασία της λέξης.
Μάγοι ονομάζονταν σοφοί οι οποίοι ασχολούνταν με τις φυσικές επιστήμες, την αστρονομία (αστρολογία ονομαζόταν τότε), την ιατρική, αλλά και με θρησκευτικά ζητήματα ή με απόκρυφες γνώσεις (μαντεία, ερμηνεία φυσικών φαινομένων, ονειροκριτική), και κατείχαν θέση βασιλικών συμβούλων, ακολουθώντας ακόμη και το στρατό στις εκστρατείες.
Ποιοι ήταν οι τρεις μάγοι και τι δώρα έφεραν στο μικρό Χριστό
Σύμφωνα με τη βιβλική διήγηση οι σοφοί αυτοί έφτασαν στην Ιερουσαλήμ αναζητώντας τον νεογέννητο βασιλιά των Ιουδαίων για να τον προσκυνήσουν, ακολουθώντας από τα μέρη της ανατολής το αστέρι του. Όταν το έμαθε ο Ηρώδης ταράχτηκε, κάλεσε τους μάγους να μάθει περισσότερα, και τους είπε να πάνε στη Βηθλεέμ να ψάξουν για το παιδί και όταν το βρουν να τον ειδοποιήσουν ώστε δήθεν, να πάει και ο ίδιος να το προσκυνήσει.
Οι μάγοι έφυγαν από τον Ηρώδη και το άστρο τους οδήγησε στο σημείο όπου βρισκόταν το παιδί. Εκεί, το προσκύνησαν, και του προσέφεραν ως δώρα χρυσό, λιβάνι και αρωματική σμύρνα (δώρα τα οποία οι πατέρες της Εκκλησίας είδαν να συμβολίζουν αντίστοιχα τον Βασιλιά και τον Θεό και να προλέγουν το θάνατο και την ταφή του Κυρίου.
Η προσκύνηση αυτή των μάγων πρέπει να συνέβη μετά την Υπαπαντή του Κυρίου (είσοδος στον Ναό, σαράντα ημέρες μετά τη γέννησή Του). Κατόπιν, με θεϊκή παρέμβαση είδαν οι μάγοι σε όνειρο ότι δεν έπρεπε να ξαναγυρίσουν στον Ηρώδη αλλά να φύγουν από άλλο δρόμο για την πατρίδα τους.
Σύμφωνα με παράδοση που προέρχεται από το απόκρυφο Αρμενικό Ευαγγέλιο παιδικής ηλικίας του Ιησού (συριακό πρωτότυπο που μεταφράστηκε στα Αρμενικά κατά τον 11ο αιώνα), οι μάγοι ήταν τρεις και τα ονόματα αυτών, Μελχιώρ, Βαλτασάρ και Γασπάρ.
Πολλές οι αντιρρήσεις που υπάρχουν για τον αριθμό και τα ονόματα των μάγων, αλλά κάτι παραμένει ίδιο σε όλες τις εκδοχές. Τα δώρα, οι προσφορές τους στο Χριστό.
Η προσκύνηση των μάγων εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 25 Δεκεμβρίου.
Τι συμβόλιζαν τα δώρα των 3 Μάγων – Λιβάνι, Χρυσός, Σμύρνα
Τα δώρα που έφεραν οι σοφοί της ανατολής στο βασιλιά που είχε μόλις γεννηθεί ήταν χρυσός, λιβάνι και σμύρνα.
- Ο Μελχιόρ έφερε τον χρυσό, που συμβόλιζε ότι το βρέφος θα γινόταν βασιλιάς.
- Ο Γκασπάρ έφερε το λιβάνι, σύμβολο της θείας καταγωγής.
- Ο Βαλτάσαρ έφερε τη σμύρνα, η οποία συμβόλιζε τον πρόωρο θάνατο του Ιησού.
Ως αντάλλαγμα για τα δώρα, οι Μάγοι ζήτησαν ένα από τα σπάργανα του βρέφους, απόδειξη για όσους δε θα τους πίστευαν, το οποίο και τους έδωσε η ίδια η Παναγία.
Χρυσός – Gold
Το χημικό στοιχείο χρυσός (στα λατινικά Aurum και στα αγγλικά Gold) είναι πυκνό, μαλακό, αστραφτερό, ελατό και όλκιμο στερεό μέταλλο.
Ως χημικό στοιχείο έχει ως σύμβολο το Au, ατομικό αριθμό 79 και ατομική μάζα 196,966569. Έχει θερμοκρασία τήξης 1064,43°C και θερμοκρασία βρασμού 2807 °C. Ανήκει στην ομάδα της 3ης κύριας σειράς των στοιχείων μετάπτωσης. Ο καθαρός χρυσός έχει ένα έντονο κίτρινο χρώμα. Ο χρυσός και ο χαλκός είναι τα δυο μοναδικά «έγχρωμα μέταλλα»
Η λέξη χρυσός απαντάται στην ελληνική γλώσσα από τα πανάρχαια χρόνια. Εικάζεται όμως πως έχει χεττιτική και κατά δεύτερο λόγο σημιτική προέλευση .
Η αγγλόφωνη λέξη gold είναι ανάλογη με παρόμοιες λέξεις σε πολλές γερμανικές γλώσσες, προερχόμενη από την πρωτογερμανική gulþ η οποία με τη σειρά της προήλθε από την πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ghel, λέξη από την οποία προήλθε και η λέξη yellow, που σημαίνει κίτρινο χρώμα, στα ελληνικά.
Το διεθνές χημικό σύμβολο Au προέρχεται από τη λατινική λέξη aurum, που σύμφωνα με κάποιες πηγές σημαίνει «λαμπερή αυγή», από την σαμπινική λέξη ausum, που κι αυτή σημαίνει «λαμπερή αυγή» . Σύμφωνα με κάποιες προσδιορισμούς σε λατινικά λεξικά, όμως, η έννοια της λέξης aurum επεκτείνεται στη σημερινή σημασία της λέξης μέταλλο .
Οι διαφωνίες μεταξύ των ετυμολογιών είναι πιθανό να υφίσταται εξαιτίας της συσσώρευσης των αποδείξεων από την αρχαιολογία για τη μεγάλη αρχαιότητα της χρήσης του πολύτιμου αυτού μετάλλου στον πολιτισμό, σύμφωνα και με την έκφραση «γνωστό από την αυγή του πολιτισμού». Και με αυτόν το σεβασμό έχει υιοθετηθεί η σημερινή σημασία της λέξης aurum, άσχετα με την αρχική ετυμολογική σημασία που είχε στη λατινική γλώσσα.
Λιβάνι
Λιβάνι (στα Αραβικά lubban, λουμπάν, στα λατινικά olibanum) ονομάζεται αρωματική ρητίνη που προέρχεται από τον κορμό του δένδρου Boswellia sacra που φύεται στο Ομάν και στηνΥεμένη της Αραβικής Χερσονήσου αλλά και τη Σομαλία (Βορειοανατολική Αφρική). Επειδή όταν καίγεται αναδύει άρωμα, έχει χρησιμοποιηθεί από τα παλαιότατα χρόνια για λατρευτικούς αλλά και για κοσμικούς σκοπούς ως βασικό συστατικό παρασκευής θυμιάματος.
Αναφέρεται από την Αγία Γραφή, στην Παλαιά Διαθήκη στην Έξοδο στις οδηγίες του Κυρίου προς το Μωυσή για την παρασκευή θυμιάματος. Στο βιβλίο του Ησαΐα της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρεται ως ιδιαίτερα πολύτιμο αγαθό, μαζί με τον χρυσό. Αναφέρεται επίσης και στο βιβλίο Άσμα Ασμάτων μαζί με τη σμύρνα ως θυμίαμα. Λιβάνι έχει βρεθεί στον τάφο του Αιγυπτίου Φαραώ Τουταγχαμών (1323 π.Χ.)
Σμύρνα – Μύρο ή Μύρρο
Μύρο ή Μύρρο ονομάζεται το αρωματικό ρετσίνι του δέντρου «Κομμιφόρος η μύρρα». Γνωστό από την αρχαιότητα το μύρο ονομάζεται και σμύρνα ή βδέλλιο. Ήταν ένα πολύ ακριβό εμπόρευμα κάτι το οποίο φαίνεται και από τα δώρα των Τριών Μάγων στον νεογέννητο Ιησού Χριστό (λιβάνι, σμύρνα και χρυσός).
Το μύρο χρησιμοποιούνταν εκτενώς στους Ναούς της αρχαιότητας ως επικλητικό θυμίαμα κάτι που φαίνεται εκτενώς και από τους Ορφικούς ύμνους, στους οποίους μια σειρά Θεών καλούνται από το Μύρο. Του έχουν αποδοθεί πολλές θεραπευτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται και από την Κινέζικη ιατρική, την ομοιοπαθητική και την αρωματοθεραπεία.
Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι Commiphora molmol (Κομμιφόρος η μύρρα) και το συναντούμε με τα ονόματα σμύρνα, βδέλλιο και μύρρα. Ανήκει στην οικογένεια των Βουρσεριδών.
Το Μύρρο είναι ελαιο-κομμεορητίνη, μία ζελατινώδη ουσία που συλλέγεται από τον φλοιό των θάμνων που φυτρώνουν στις άνυδρες περιοχές στην Αραβία και τη Σομαλία. και για χιλιετηρίδες θεωρούνταν ένας από τους θησαυρούς της Ανατολής.
Οι θάμνοι ή τα μικρά δέντρα του Commiphora myrrha φυτρώνουν κυρίως στη Σομαλία. Τα φύλλα του μικρού δέντρου αποτελούνται από δύο πλευρικά φυλλάρια και τα άνθη του είναι πράσινα. Συστατικά-χαρακτήρας: Το Μύρρο περιέχει στα συστατικά του είναι έως και 17% αιθέριο έλαιο, μέχρι και 40% ρητίνη και κόμμι. Το άρωμα του είναι υπέροχο, αλλά η γεύση του είναι δυσάρεστη. Ο χαρακτήρας του είναι καυτός, ξηρός, στυφός και πικρός.
Ιστορικά στοιχεία:
Το μύρο μνημονεύεται στη βίβλο και ήδη από την αρχαιότητα το χρησιμοποιούσαν ανακατεμένο με μέλι, για την περιποίηση φλεγμονών και πληγών. Επίσης το ανακάτευα με λιβάνι για καπνισμούς. Για χιλιετηρίδες το θεωρούσαν ως ένα από τους θησαυρούς της ανατολής. Ερχόταν στην Ευρώπη από τον δρόμο του λιβανιού.
Οι γιατροσοφιστές χρησιμοποιούσαν το μύρρο για τους μυϊκούς πόνους και σε έμπλαστρα για ρευματισμούς.
Οι Αιγύπτιοι το χρησιμοποιούσαν στις ταριχεύσεις τους και οι αρχαίες Αιγύπτιες νοικοκυρές το έκαιγαν για να ξεφορτωθούν τους ψύλλους.
Στην Κίνα ονομάζεται Mo Yao και χρησιμοποιείται από τον καιρό της Δυναστείας Τανγκ (60 μ.Χ.) κυρίως για πληγές, για την ανακούφιση από τα πρηξίματα και ως διεγερτικό του αίματος.. Το έλαιο του μύρρου το απόσταζαν από την ρητίνη και το χρησιμοποιούσαν από την εποχή της Αρχαίας Ελλάδας για την επούλωση των πληγών.
Συλλογή – χρησιμοποιούμενα μέρη:
Μετά την εποχή των βροχών ο φλοιός χαράζεται και σχηματίζεται στην εντομή πικρό, κίτρινο, αρωματικό κόμμι, το οποίο όταν ξεραθεί παίρνει ακανόνιστα σχήματα και κυανέρυθρο χρώμα. Αυτό είναι το μύρρο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή βάμματος και ελαίου.
Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:
Η δράση του είναι αντιμικροβιακή, στυπτική, άφυση, αντικαταρροϊκή, αποχρεμπτική και επουλωτική. Είναι ένας αποτελεσματικό αντιμικροβιακός παράγοντας που διεγείρει την παραγωγή των λευκών αιμοσφαιρίων και παράλληλα έχει άμεση αντιμικροβιακή δράση.
Έτσι το βότανο αυτό βοηθά και υποστηρίζει τη φυσική λειτουργία της άμυνας του οργανισμού. Το χρησιμοποιούμε ειδικά στη θεραπεία λοιμώξεων του στόματος, όπως τα στοματικά έλκη, η ουλίτιδα, η πυόρροια και σε προβλήματα καταρροής, στη φαρυγγίτιδα και την ιγμορίτιδα. Βοηθά επίσης σε περιπτώσεις λαρυγγίτιδας και προβλημάτων του αναπνευστικού συστήματος.
Εξωτερικά είναι ένα θεραπευτικό επουλωτικό και αντισηπτικό για τραύματα και αμυχές. Οι ρητίνες δεν είναι υδροδιαλυτές και το πιο χρήσιμο σκεύασμα μύρρου είναι το βάμμα που έχει παρασκευασθεί σε αλκοόλ 96%. Αυτό αραιώνεται καλά σε νερό και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν γαργάρα.
Συνδυάζεται καλά με την Εχινάκια για τις λοιμώξεις και σαν πλύσεις στόματος για έλκη. Για εξωτερική χρήση συνδυάζεται με απόσταγμα αμαμηλίδας.. Στον τομέα των καλλυντικών χρησιμοποιείται στη σύνθεση νυχτερινών κρεμών.
Παρασκευή και δοσολογία:
Παρασκευάζεται ως έγχυμα. Η ρητίνη διαλύεται δύσκολα στο νερό για αυτό πρέπει να κονιοποιηθεί για την παρασκευή του εγχύματος. Ρίχνουμε σε 1 φλιτζάνι βραστό νερό 1-2 κουταλιές του τσαγιού σκόνη και το αφήνουμε 10-15 λεπτά. Το ρόφημα το πίνουμε 3 φορές την ημέρα. Προφυλάξεις: Το αποφεύγουμε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης γιατί είναι διεγερτικό της μήτρας. (Άρθρο του Σάκη Κουβάτσου – Χειρουργός οδοντίατρος – στα Χανιώτικα Νέα)